Frank Sinatra 100 jaar

Francis Albert Sinatra, alias Frank, werd niet geboren onder de meest gunstige omstandigheden. Op 12 december 1915 bracht Dolly Garavarante hem tijdens een zeer zware bevalling ter wereld, waarbij de vroedvrouw de tang moest gebruiken en Sinatra's trommelvlies doorboorde en andere schade aanbracht, onder meer aan gezicht en nek van de baby. De man die de bijnaam 'The Voice' zou krijgen, werd pas na maanden gedoopt, omdat er in het begin twijfel bestond of hij het wel zou overleven. Maar overleven deed hij, en hoe!

Het kind groeide en ondanks de niet aflatende aandacht van zijn moeder, maakte “Ol Blue Eyes” het haar als een echte puber absoluut niet makkelijk, want hij had totaal geen interesse in leren. Slechts één ding was voor hem van belang: muziek. Hij ontwikkelde een passie hiervoor nadat zijn oom hem een ukulele had geschonken voor zijn 15e verjaardag. Hij imiteerde zijn idool Bing Crosby zozeer dat hij zelfs ook pijp ging roken. Nadat Dolly met hem had gediscussieerd en geruzied om zijn besluit een toekomst in de muziek op te bouwen te heroverwegen, gaf ze zich uiteindelijk gewonnen en deed hem zelfs een geluidsinstallatie cadeau. Het was deze installatie die hem in staat stelde met clubs als The Hoboken te onderhandelen: hij leende zijn geluidsinstallatie in ruil voor toestemming er te zingen. Dezelfde installatie opende de deur naar lidmaatschap van het zangkwartet van de club, The Hoboken Four. Toen de mensen steeds meer aandacht kregen voor hem en zijn stem, verliet Frank het kwartet om zijn eigen koers te varen. Na te hebben gewerkt voor de big band Harry James, kwam hij bij Tommy Dorsey en zijn orkest. Het was op dit punt dat Sinatra's succes snel groter werd en ten slotte onttroonde hij zijn voormalige idool Bing Crosby.

Uiteindelijk ging Sinatra weg bij zijn groep en nam manager George Evans in de arm, het brein achter de "Sinatramania." Al waren de opwinding en zijn populariteit echt een gegeven voor de jonge zanger, dit werd nog versterkt dankzij zijn manager waarvan wel wordt gezegd dat hij voor vijf dollar groupies inhuurde om als bezetenen te krijsen als Frank het podium betrad, en zo de perfecte foto opportunity creëerde voor journalisten en fotografen om voor wat buzz te zorgen.

Zijn plotselinge beroemdheid opende deuren in Hollywood en hij aarzelde geen moment maar rende er binnen. Hij kwam bij MGM, naast sterren als Ingrid Bergman, Humphrey Bogart en Gary Cooper. Zijn roem kende geen grenzen met talloze hoofdrollen in de film en 10 miljoen verkochte platen per jaar.

In de jaren vijftig werd zijn naam enigszins bezoedeld door nogal linkse opvattingen die bekritiseerd werden door de conservatieven en zijn dubieuze relatie met de maffia. Hij kwam er echter weer bovenop door een Oscar te winnen voor zijn rol in de film uit 1954 "From here to Eternity". Zijn succes werd verder verstevigd met klassiekers als: "Come Fly With Me," "I've Got You Under My Skin," "That's Life," "My Way," "The Way You Look Tonight," "Strangers in The Night," "Fly Me To The Moon."

In het begin van de jaren 1970 kondigde hij zijn afscheid van de muziek aan, maar een paar jaar later kwam hij daarop terug. In 1980 maakte hij aanspraak op de naam “The Voice” met het opnemen van Mack the Knife. De tien jaar die volgden stonden met name in het teken van duetten met Aretha Franklin, Bono en Willie Nelson (en niet te vergeten het beroemde duet "Something Stupid," met zijn zingende dochter Nancy). In 1994 gaf Frank zijn laatste concert in Fukuika, Japan. Vier jaar later, op zijn 82ste, overleed Frank Sinatra, waardoor een einde kwam aan zijn loopbaan met steeds nieuwe hoogtepunten.

Gepubliceerd op: 30 november 2015